प्रशान्त किनारा

उडुं कि सेतो त्यो सीगल झैं
छालको चालमा टोलाउँदै
पारी किनारको मायालुलाई
काइ काइ गर्दै बोलाउँदै

रहरहरु एक थान बुझाएँ प्रशान्तलाई
महासागरको गहिराइमा सेलाएं
ब्युतें अर्को एक थान रहरहरु, तिनलाई
केस्रा केस्रा केलाएँ
रहरहरुको यात्रा, यो समुद्रको छाल
चालमाथि चाल चल्ने यो जीवन जंजाल
यो जंजालको सिक्री तोडी
संसारभरिको पीरलाई छोडी
म पनि प्रीत साचौं कि
नाङ्गो पैताला रगडी रगडी
बलौटे यो धर्तीमा
स्वच्छन्द नाँच नाचौं कि
कि चुप लागि बसौं यसै
डुब्दै गरेको सूर्य हेर्दै, लोलाउँदै
पारी किनारको मायालुलाई हेर्दै
मनै मनले बोलाउँदै